Praca nawiązuje do serii „The Way Into”. Drukowane litofany zostały osadzone wśród archiwalnych obrazów miasta Belfast, tworząc wizualny dialog pomiędzy pamięcią, światłem i materią.
Opowieść rozwija się poprzez półprzezroczyste warstwy porcelany, ukazując różne wrażenia w zależności od ilości światła przenikającego przez płytki. Subtelna gra między nieprzezroczystością a przejrzystością przywołuje kruchość pamięci i zmienny charakter percepcji.
Łącząc elementy witrażu i porcelany, instalacja spaja dwie tradycje pracy ze światłem — jedną zakorzenioną w architekturze, a drugą w intymności. Zachęca odbiorcę do poruszania się wokół dzieła, pozwalając, by zmieniające się warunki oświetlenia kształtowały jego indywidualne doświadczenie.
