Ceramiczne jajo wypalone w technice Raku skrywa wyrzeźbiony autoportret, symbolizując wewnętrzny akt tworzącego się życia — cichy, ukryty proces dojrzewania, który musi osiągnąć pełnię, zanim ujawni się światu jako manifestacja wolności. Pełni ono zarówno funkcję naczynia, jak i metafory: kruchej skorupy, która chroni i osłania kształtujące się „ja”. Jego powierzchnia, ukształtowana techniką raku i pokryta nieprzewidywalnymi teksturami oraz dymnymi wzorami, odzwierciedla napięcie między kruchością a siłą, kontrolą a spontanicznością.
Gdy forma wewnątrz dąży do przebicia się przez swoje ochronne granice, rzeźba staje się opowieścią o przemianie — o momencie, w którym wewnętrzny potencjał przybiera widzialny kształt. To alegoria ludzkiej drogi ku stawaniu się: odwagi, by się ujawnić, wyjść ku światłu i przyjąć wolność, jaka towarzyszy samorealizacji.
